Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων

Share

O Mits F. αρθρογραφεί για τον έρωτα.

Δεν ξέρω τι με ωθεί να σας ξαναγράψω και πάλι για γυναίκες. Ίσως μια ακατάσχετη εμμονή, ένα βίτσιο, ένα αναγκαίο κακό. Οι συζητήσεις τις περισσότερες φορές με τους φίλους αρχίζουν και τελειώνουν με άκριτο σχολιασμό και ανάλυση της γυναικείας φύσης ή και υπόφυσης αν θα θέλατε.




Είναι η γυναίκα ένα ασόβαρο λειτουργικά όν; Ένα παρασιτικό φυτό το οποίο υποβόσκει ώστε να εκμεταλλευτεί την παραμικρή αδυναμία που το έτερον της ήμισυ θα της προβάλλει; Ή είναι ένα απροστάτευτο πλάσμα το οποίο χρειάζεται μία χείρα βοηθείας ώσπου να γίνει πραγματική χήρα;



Εδώ αποφασίζω να κάνω την έκπληξη και σκοπεύω να γκρεμίσω τον μύθο της αχαριστίας και της αναισθησίας η οποία έχει στιγματίσει τα τελευταία 3500 χρόνια την υπόσταση του ασθενούς φύλου. Η γυναίκα έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα: είναι ως επί τω πλείστον αναποφάσιστη και ταυτόχρονα απαιτητική. Δηλαδή δεν ξέρει τι θέλει. Απλά φαντάζεται ότι μάλλον αυτό θέλει, αλλά τελικά μάλλον δεν το θέλει.



Η εκπληκτική κβαντική λογική η οποία έχει αναπτυχθεί και μεταλλαχθεί σύμφωνα με της ανάγκες που επιβάλλουν οι καιροί στις ετερόφυλες, έχουν δημιουργήσει ένα σχέδιο δράσης απίστευτα πολύπλοκο και ύπουλο με ένα και μόνο σκοπό: την προσωπική εκπλήρωση επιθυμιών και αναγκών.



Ως βάση του σχεδίου έχει χρησιμοποιηθεί η ευάλωτη για τους άνδρες εποχή του καλοκαιριού. Εποχή χωρίς ιδιαίτερες αθλητικές δραστηριότητες, χωρίς πολλά ρούχα, χωρίς πολλούς ενδοιασμούς αφού οι υπάρξεις που μας περιστοιχίζουν κατορθώνουν και χαλαρώνουν αρκετά τις άμυνες μας πατώντας στις αδυναμίες μας ( ποτά, όμορφα κορμιά, μαυρισμένα κορμιά, κορμιά). Η μεγάλη ζήτηση όμως που υπάρχει τους οδηγεί στην παγίδα του θέλω τον καλύτερο (χρήμα, γνωριμίες, ομορφιά, κρεβάτι, χρήμα, γνωριμίες). Και εκεί, όπως θα λέγαμε και εμείς οι ποδοσφαιρόφιλοι, χάνουν την μπάλα.



Το φθινόπωρο επέρχεται και όπως πέφτουν τα φύλλα και οι καρποί από τα δένδρα έτσι πέφτουν και οι προσδοκίες της καθεμιάς. Διότι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, ύστερα και από πολύχρονες μετρήσεις τις οποίες έχω κάνει και ο ίδιος λόγω καλοκαιρινής εργασιακής ιδιότητας επί περίπου 5 συναπτά έτη, ότι το σχέδιο τους τελικά είναι σαν το σχέδιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Τον Σεπτέμβρη καταρρέει.



Για να σωθεί λοιπόν η παρτίδα και με τους χειμερινούς μήνες να πλησιάζουν σαν τρομακτικά τέρατα με γαμψά νύχια, τεράστιες τηλεοράσεις και πολλά πακέτα χαρτομάντιλα, ξεχύνονται στις παραλίες για τα τελευταία σαββατοκύριακα  για μια απέλπιδα προσπάθεια κοινωνικής αποκατάστασης (όχι σεξ, το τονίζω αυτό). Και εκεί γινόμαστε εμείς τα γουρούνια οι άντρες. Επειδή αποφύγαμε την πισώπλατη επίθεση και ανταποδώσαμε για όλη την καλοκαιρινή περίοδο.



Και πολλοί από εμάς ως γνήσια μυρμηγκάκια, ίσως να φροντίσουμε και για τον χειμώνα. Μέχρι να μαγιάσει… Γιατί κακά τα ψέματα μπάνιο με γυναίκες είναι πολύ ωραία, μπάνιο με γυναίκα εφιάλτης.



Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα και θα τις δικαιολογούσα, θα έπαιρνα το μέρος τους, δεν θα αναλωνόμουν σε νουθεσίες και πικρές υπεκφυγές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τις αγαπάω. Απλά θυμήθηκα κάποιον Γιάννη που ζήτησε από το Xrysafi να γράψει κάτι για το φθινόπωρο και δεν αντιστάθηκα…..    





Με αγάπη σε όλους και όλες…