Η Γωνιά του Προέδρου

Share

Ο κεφτές και τα «αυτάκια»

Και όμως είμαστε εδώ

Όλοι εμείς οι αδέσμευτοι , ανεξάρτητοι, αυτόνομοι φίλοι και υποστηρικτές  του ιστότοπου που αλλάζει τα δεδομένα στην infotainment διαδικτυακή ενημέρωση είμαστε έτοιμοι για τον χειμώνα που έρχεται (έλα αγαπητέ αναγνώστη μην ψάχνεις στο λεξικό σου!!!! Κλείσε το διάκενο σε μέγεθος σπηλιάς που άνοιξε μεταξύ πάνω και κάτω χείλους εξαιτίας του σοκ που υπέστης από την new era ορολογία μας και απόλαυσε την περιήγηση σου μέσα εδώ).

Δεν ξέρω τι θα μου λείψει περισσότερο από το καλοκαίρι που φεύγει…

«    - Ποιος είπες ότι φεύγει…;

-         Το καλοκαίρι…

-         Αχ, έλα δε θέλω να το ακούω

-         Ούτε εγώ θέλω να ακούω ποια αυτή την μπούρδα: Μην λες καλό χειμώνα, δεν μπορώ να το ακούω…»

Αυτές ήταν οι σκέψεις που έκανα για πάρα πολλά χρόνια. (Βέβαια, αυτό που πάνω από όλα μου λείπει είναι εκείνη η εικόνα της Ελληνίδας, της απόλυτης μάνας που την ώρα που ο κανακάρης της ηλικίας όχι μεγαλύτερης από 4 ετών αρνείται πεισματικά να μπουκώσει από τον κεφτέ γίγα που πρόβαλλε από το αεροστεγές τάπερ, που η μαμά αγόρασε από κάποια sold out επίδειξη στο σπίτι της απέναντι γειτόνισσας, και που βρισκόταν ως δώρο μέσα σε τσάντα δεμένη φτιόγκο του Σκλαβενίτη. Μπροστά στο φόβο λοιπόν ο μικρός ας πούμε Παρασκευάς να μείνει χωρίς αυτό τον μεζέ στούκας αυτή η κυρία με το τέλειο εμπριμέ μαγιό της δείχνει τον λουόμενο της απέναντι πολυθρόνας, εν προκειμένω εμένα, λέγοντας (σκούζοντας δηλαδή) του επιγόνου της «Αν δεν το φας θα το φάει αυτός». Και τότε αυτός ο κύριος (εν προκείμενω η αφεντιά μου επαναλαμβάνω) που είναι μάρτυρας αυτού του οικογενειακού κωμικοδράματος αναγκάζεται να χαμογελάσει χαιρέκακα και να πει (δηλαδή πω) με ηλίθιο τρόπο «Πώ-πώ ένας ωραίος κιοφτές… Αν δεν το φας, θα το φάω εγώ». Τότε λοιπόν έμπλεος ορμής ο μικρός αρπάζει και εξαφανίζει τον γευστικό μεζέ χαμογελώντας μου πονηρά και έχοντας σηκώσει καταφερτζίδικα το ένα του φρύδι.

Και για να μην νομίζετε ότι κάνω πλάκα θα μου λείψει αυτή η εικόνα. Όχι για τίποτα άλλο, παρά για το γεγονός ότι οι μικρός έκανε ότι καφρίλα βάλετε με το νου σας σε κάτι ευειδείς μεγαλοκοπέλες ήταν η αιτία να έρθει πιο κοντά σε εμένα αυτό το τάπερ και να εκτυλιχτούν σκηνές από διαφήμιση με πολλά «Μου» της απόλαυσης να εξωθούνται από μέσα μου ατάκτως ειρημένα).

Στο θέμα μας όμως.

Πραγματικά είχα βαρεθεί να αναπαριστάνω τον χαρούμενο κάθε φόρα που κάποιος έλεγε «Έλα. Μην λες καλό χειμώνα…». Η ανάγκη για ψευδαισθήσεις λοιπόν φέτος θα μας αναγκάσει όχι απλώς να νοιώθουμε το καλοκαίρι αλλά να το προσαρμόζουμε. Διότι σου λέει η τρόικα: θες πετρέλαιο θέρμανσης; Μπράβο σου! Πλήρωσε το όμως όσο το πετρέλαιο κίνησης.

Θα πας αγαπητέ μου να βάλεις δέκα ευρώ βενζίνης; Θα πεις «βάλε πέντε να πάω στο μετρό και άλλα πέντε σε τρία μπουκάλια του ενάμισι λίτρου να πλύνω τα πιάτα». 

Πάρτε γούνες της γιαγιάς, σκελέες του παππού, fleece του μικρού σας αδερφού που λόγω ΔΝΤ θα σας κάνει και προετοιμαστείτε. Και επειδή πενία τέχνες κατεργάζεται μία συμβουλή: Κάντε επιχειρηματικά ανοίγματα. Για παράδειγμα προωθήστε στην αγορά αυτά τα γούνινα ακουστικά για αυτιά (αυτάκια τα αποκάλεσε γνωστή κριτικός μόδας που oiklatses έχουν φιλοξενήσει κείμενα της). Δεν κόβονται, δεν σκίζονται, διατηρούν θερμοκρασία. Ήδη ξέρω φερέλπιδα επιχειρηματία με έτοιμο άνοιγμα σε κεντρικές ευρωπαϊκές αγορές, η οποία ενθουσιάστηκε με την ιδέα μου, που σε λιγότερο από δεκαπέντε μέρες θα τα προωθεί ως κινητή διαφήμιση (για όσους δεν κατάλαβαν έχει σκοπό να φοράει από τα μέσα Σεπτεμβρίου).

Λοιπόν, για να μην πάθετε κάποια υπερκόπωση από αυτή τη διαδικασία ανάγνωσης σας χαιρετώ…

Καλό χειμώνα (δεν άντεξα να μην συγκρατηθώ…) 

Με τιμή,

Ο Πρόεδρος