Share
Με αναρχικούς και πόρνες ανάµεσα στους οπαδούς της που πίνουν και καπνίζουν, η Σεντ Πάουλι είναι το ροκ του ποδοσφαίρου. Βρίσκεται στον αντίποδα του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πουριτανισµού, που κάθε τόσο επιδίδεται υποκριτικά σε ανθρωποθυσίες, διεκδικώντας ένα ηθικό πρόσωπο που δεν έχει (µε τελευταίο θύµα τον «άτακτο» Γουέιν Ρούνεϊ). Σαν να µην είναι το ποδόσφαιρο στα µεγάλα σαλόνια µια µπίζνες δισεκατοµµυρίων, αλλά µια ηθικοπλαστική σταυροφορία.
Στην Μπουντεσλίγκα...φέτος, οι ιαχές των φιλάθλων θα είναι κάµποσα ντεσιµπέλ δυνατότερες, χάρη στους ενθουσιώδεις φιλάθλους της νεοφώτιστης Σεντ Πάουλι. Γιατί είναι αυτή η οµάδα αλλιώτικη από τις άλλες; Επειδή αντιπροσωπεύει τις κατώτερες τάξεις του Αµβούργου. Οι πρώτοι οπαδοί της ήταν λιµενεργάτες. Υστερα πήγαν κοντά τους οι µετανάστες. Και κατόπιν οι φοιτητές. Σε όλους αυτούς ήρθαν να προστεθούν οι µόνιµοι κάτοικοι της Ρέεπερµπαν, της γειτονιάς µε τα κόκκινα φανάρια. Και οι αναρχικοί, οι πανκ, οι αντιρατσιστές και οι αντιφασίστες, µαζί µε πολλές άλλες πολιτικοποιηµένες κοινωνικές οµάδες της περιοχής του Αµβούργου.
Ο Κόρνι Λίτµαν, ο πρόεδρος της Σεντ Πάουλι που αποχώρησε φέτος, ένας θεατράνθρωπος και επικεφαλής του Σµιτ Τεάτερ, ήταν ένας από τους ελάχιστους στον ποδοσφαιρικό κόσµο που δεν έκρυψε ποτέ πως ήταν οµοφυλόφιλος. Ενας από τους τερµατοφύλακες της οµάδας, ο Φόλκερ Ιπινγκ, έµενε σε κτίριο που βρισκόταν υπό κατάληψη. Για ένα διάστηµα µάλιστα είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο για να προσφέρει εθελοντική εργασία στη Νικαράγουα, όταν αυτή σπαρασσόταν από τον εµφύλιο πόλεµο.
Το κατάστηµα µε τα αναµνηστικά είδη της Σεντ Πάουλι µοιάζει πιο πολύ µε δισκάδικο. Και στο επίσηµο περιοδικό της βρίσκει κανείς να διαβάσει πιο πολλά για πολιτική, τέχνες και λογοτεχνία παρά για ποδόσφαιρο. Χάρη σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο, το γήπεδο της οµάδας είναι πάντα γεµάτο. Σε όλον τον κόσµο, η Σεντ Πάουλι διαθέτει περίπου 200 λέσχες οπαδών, οι οποίοι υπολογίζεται πως φτάνουν έως και τα 20 εκατοµµύρια. Οι φίλαθλοί της δεν πηγαίνουν στο γήπεδό της µόνο για το µατς, αλλά και για το «πάρτι». Η µπίρα και το κάπνισµα επιτρέπονται, κάτι που σπανίζει σήµερα στο ποδόσφαιρο. Και η ατµόσφαιρα εκεί γίνεται εκρηκτική µε την είσοδο της οµάδας, όταν αντηχούν οι «Πύλες της κολάσεως» των ΑC/DC.
Στην «υψηλή κοινωνία»...της Μπουντεσλίγκα, η Σεντ Πάουλι σίγουρα θα δυσκολευτεί πολύ να διατηρήσει την ταυτότητά της. Οµως οι φανατικοί και κοινωνικά συνειδητοί οπαδοί της υπόσχονται να την κρατήσουν µακριά από τους συµβιβασµούς και τις παραχωρήσεις που απαιτεί ένα ποδόσφαιρο - µπίζνες µε ποδοσφαιριστές - εµπορεύµατα.
Στα µεγάλα...σαλόνια του ποδοσφαίρου, θέλει κότσια για να φωνάζεις συνθήµατα κατά του συστήµατος (όπως οι οπαδοί ενός Αστέρα Εξαρχείων). Ή για να αλλάζεις το έµβληµα της οµάδας σου, ώστε να µη θυµίζει το καταραµένο πουλί της χούντας (όπως οι οπαδοί ενός Φωστήρα). Εκεί, ακόµη και η φανέλα µε το εθνόσηµο ξεπέφτει σε αξία, µπροστά στα εµπορικά σήµατα των χορηγών και τις προσφορές τους.
http://kontiloforos.blogspot.com/2010/09/blog-post_44.html
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου