Το φυσιολογικό και το υγιές, ακόμα για κάποιον top pro player είναι να έχει περάσει από το στάδιο που παίζει για την πλάκα του. Να παίζει επειδή διασκεδάζει και γουστάρει το παιχνίδι, όχι επειδή ψάχνει το κέρδος. Ως εκ τούτου σπαταλάει τα κέρδη του κερνώντας τα φαγητά και τα ποτά της παρέας, όταν κερδίζει ένα τεράστιο pot από κάποιον φίλο του στην συνέχεια του χαρίζει πίσω ένα μέρος αν όχι όλα τα χρήματα της παρτίδας κλπ.
Όταν όμως προχωράς μερικά βήματα πιο μακριά, η ευγένεια και η αβρότητα που διαχέεται στο τραπέζι δεν είναι πλέον σύμμαχός σου. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι πάνω στο τραπέζι οι μοναδικοί σου φίλοι πρέπει να είναι οι μάρκες των αντιπάλων σου. Για να εκπληρώσεις λοιπόν τον αντικειμενικό σου σκοπό που πλέον είναι να μεγιστοποιήσεις τα κέρδη σου είναι δεδομένο πως πλέον θα αποφεύγεις να κάνεις call με μέτρια φύλλα ένα φανερό value bet που έκανε ο φίλος σου στο river, επειδή απλά και μόνο σε έχει φάει η περιέργεια να δεις τι φύλλα είχε. Ομοίως όταν του ρίξεις κάποιο suck out, δεν θα επιχειρήσεις στην επόμενη πάσα να επιστρέψεις κάποιες μάρκες πίσω πληρώνοντας το pre-flop raise του, παρότι κρατάς “χαρτοπετσέτες” του τύπου Q2s, ή 96ο…
Επιγραμματικά λοιπόν, όλοι θέλουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, αλλά δυστυχώς η καλοσύνη δεν βοηθάει σε αυτό το παιχνίδι. Για να τα καταφέρεις πραγματικά στο πόκερ πρέπει να μάθεις να είσαι σπαστικός, ενοχλητικός, αντιπαθητικός. Πρέπει να γίνεις ο ΚΑΚΟΣ της υπόθεσης. Προς Θεού, δεν μιλάω στην συμπεριφορά σου. Η ευγένεια, η ψυχραιμία και οι σωστοί τρόποι συμπεριφοράς χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς του. Σε αυτούς τους τομείς λοιπόν o καθένας οφείλει να είναι υποδειγματικός, έστω και με βάση τα δικά του υποκειμενικά κριτήρια.
Όταν λέω ότι πρέπει να είσαι ο “jerk” του τραπεζιού, εννοώ σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα χρήματα που διακυβεύονται στο παιχνίδι. Οι αποφάσεις σου πρέπει να είναι όσο πιο εύστοχες γίνεται ώστε να αποσπάσεις όσες περισσότερες μάρκες μπορείς. Ίσως ακούγεται τυχοδιωκτικό και κάπως απάνθρωπο, αλλά δεν γίνεται να σε ενδιαφέρει η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας των παικτών που βρίσκονται απέναντί σου.
Για αρκετούς ανθρώπους και σίγουρα και για μένα, αυτό είναι δυσκολότερο από όσο φαντάζεται κάποιος έξω από τον κύκλο μας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο το να κάθεσαι σε ένα τραπέζι και δίπλα σου να βρίσκονται άτομα που αποστολή σου είναι όχι απλά να τους κερδίσεις, αλλά να τους διαλύσεις και να τους πάρεις το κεφάλι,
• παρότι μπορεί να είστε φίλοι, ή ακόμα χειρότερα συγγενείς,
• παρότι μπορεί να είναι εξαιρετικά άτομα στην κοινωνική τους ζωή,
• παρότι μπορεί να έχουν φοβερή αίσθηση του χιούμορ και να είναι απολαυστικό να τους ακούς να μιλάνε και να περιγράφουν ιστορίες,
• παρότι μπορεί να τυχαίνει να γνωρίζεις ότι οικονομικά έχουν ανάγκη τα χρήματα και θα τους πονέσει αν χάσουν όσα έβαλαν πάνω στο τραπέζι, σε αντίθεση με εσένα που παίζεις με βάση το bankroll management σου και δεν σε επηρεάζει στον προγραμματισμό σου ακόμα και 4 κάβες να χάσεις εκείνο το βράδυ.
Συμπερασματικά λοιπόν, μιλάμε για ένα απάνθρωπο παιχνίδι. Δεν είσαι για κανέναν λόγο έτοιμος να ασχοληθείς μαζί του αν νιώθεις τύψεις και σκέφτεσαι πόσο άσχημα έκανες να αισθανθεί κάποιος που έχασε χρήματα που με κόπο και θυσίες εξοικονόμησε, αν δεν μπορείς να βλέπεις τους αντιπάλους να σηκώνονται χρεωκοπημένοι από το τραπέζι με το κεφάλι σκυφτό, ή ακόμα χειρότερα να αντιδρούν με μία έκρηξη οργής και να αποχωρούν βρίζοντας…
Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει περιθώριο να λυπάσαι κανέναν που κάθεται στο τραπέζι. Αφενός επειδή βρίσκεται και αυτός εκεί για ακριβώς τον ίδιο λόγο που είσαι και εσύ στην καρέκλα σου, δηλαδή για να σου πάρει το σκάλπ, αφετέρου επειδή μόλις καθίσει κάτω οφείλει να γνωρίζει τις συνέπειες των πράξεών του. Αν δεν είναι ικανός να κρίνει μόνος του αν έχει απλώσει τα πόδια του πιο μακριά από εκεί που φτάνει η κουβέρτα του, είναι δικό του πρόβλημα το αν θα αρρωστήσει ή όχι. Δεν σχετίζεται πουθενά με εσένα. Αν δεν αντέχει ενδεχομένως να χάσει τα χρήματα που παίζει, τότε ας μην τα διακινδύνευε.
Κλείνω το σημερινό μου κείμενο επαναλαμβάνοντας για μια ακόμα φορά ότι το πόκερ είναι αρκετά άρρωστο παιχνίδι. Είναι μια μικρογραφία του καπιταλιστικού μας συστήματος. Αν θες να επιβιώσεις στην ζούγκλα που έμπλεξες πρέπει να είσαι σκληρός και να έχεις φονικό ένστικτο. Αν δεν τα σκοτώσεις εσύ τα θηρία, θα σε φάνε αυτά. Δυστυχώς δεν υπάρχει μέση λύση. Είναι φυσιολογικό όταν κερδίζεις να τσαντίζεις τον κόσμο γύρω σου. Η μισαλλοδοξία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου. Η αλήθεια όμως είναι ότι αν δεν εξοργίζεις τους άλλους με το παιχνίδι σου, τότε μάλλον δεν παίζεις σωστά…
pokercity.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου