Γράφει ο Πρόεδρος
Ναι λοιπόν το παραδέχομαι εχθές δεν είχα κέφια…
Δεν είχα διάθεση…
Με είχε πιάσει μια μουρμούρα από το πρωί και δεν ήξερα πώς να ηρεμήσω.
Μπορεί να με υποχρέωσε και το γεγονός ότι διάσημη φίλη μου (φίρμα που λένε) έχει να διαβάσει στα εγγλέζικα 150 σελίδες μέχρι τη Δευτέρα ενώ έχει κανονίσει εκδρομή για το Σαββατοκύριακο. Επειδή πολλές από τις φορές που γράφω κάτι υποφέρει από το να το διαβάσει, είχα μέσα σε όλα τα άλλα και το άγχος να μην της αποσπάσω την προσοχή. Από την εκδρομή βέβαια, όχι από το διάβασμα. (Που να κάτσεις τώρα και να τρέχεις για ακυρώσεις εισιτήριων, να ψάχνεις περιεχόμενα…; Ενώ μία ανανέωση αέρος, είναι όσο και να πεις άλλο πράγμα.)
Καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούσα να αποδώσω πάνω στην σύγχρονη εκδοχή της παλιάς και αγαπημένης γραφομηχανής και του πολύπληκτρου εξαρτήματος που εξυπηρετεί στη συγγραφή κειμένων μετά την πίεση των ανάλογων κομβίων στην επιφάνεια του (πληκτρολόγιο, Badbuster , μην ζωγραφίζεις), η οποία μεγάλωσε γενιές και γενιές γραμματέων στα γόνατα των αφεντικών…
Ήταν θέμα έμπνευσης…
Σαν αυτή ακριβώς που διακατείχε τον πρωθυπουργό της Ιταλίας Σύλβιο «Λάμπω σαν ασήμι 925ο» Μπερλουσκόνι πρόσφατα. Δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας για αυτόν. Δεν νομίζω να διαφέρει πολύ από τη δικιά μου –για αυτό και άλλωστε δε θα σας την πω. Σημασία έχει ότι συμφωνούμε.
Πριν λοιπόν περίπου δέκα μέρες αυτή προσωποποίηση του «ανέβα στα νταχντιριντι γόνατα μου με ή χωρίς τη γραφομηχανή σου» προέτρεψε τις νεαρές κοπέλες να βρουν γαμπρό! Αλλά να είναι όπως αυτός όπως αυτός, δηλαδή καλό παιδί και με λεφτά!
Μην συνεχίσετε έτσι άκριτα την ανάγνωση. Σταθείτε στο «παιδί»… Το εννοούσε, αφού μετά είπε το αμίμητο «βρείτε ηλικιωμένους πλούσιους άντρες καθώς αυτοί θα πεθάνουν σύντομα και έτσι αυτές θα κληρονομήσουν την περιουσία!».
Αυτό το είπε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου με ωραία χόμπι (πχ με πρωθυπουργία) οποίος γεννήθηκε πριν αρχίσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. (Συνεχίζει κανείς να επιμένει ότι αυτή η φιγούρα επιδέχεται κριτικής…;)
Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου, είναι μετά να μην σκεφτεί κανείς:
«Αχ τι πόνος και καημός!!! Μάνα, γιατί γεννήθηκα φτωχός…;»
Ή στο πιο σοσιαλιστικό του «Γιε μου πας;», «Μανά, πάω στα καράβια…»
Αλλά ούτε και αυτό δεν σε αφήνουν εδώ να κάνεις. Αφού για να φτάσεις πρέπει να περάσεις από υψίπεδα με νταλίκες που απεργούν και έχουν ως δασοφύλακες τους ιδιοκτήτες τους. Μην φοβάστε δεν είναι πάρα πολλοί. Οι περισσότεροι που απεργούν είναι ιδιοκτήτες οπότε δεν είναι παρά καμιά διακοσαριά.
Το τονίζω αυτό. Είναι ιδιοκτήτες –ο κάθε ένας έχει μερικές ντουζίνες φορτηγών- και όχι οδηγοί. Και σιγά τώρα ποιος να τρέχει στα Φάρσαλα να φορτώνει χαλβά για να τον πάει στο πανηγύρι της Παναγιάς Σουμελά όπου το πιθανότερο είναι ότι και θα του το φάει τζάμπα ο Ψωμιάδης ντυμένος με φολκλόρ χρώματα Μάγια η χαρωπή μέλισσα.
Και πάει καλά να το φάει.
Αν του αρέσει και αρχίσει να συνθέτει κανάν ύμνο στο χαλβά τον οποίο οι αγέρωχοι fans του θα απαιτήσουν να τραγουδήσει;
Άδικο έχουν λοιπόν οι άνθρωποι…; Ιδιοκτήτες και πάλι ιδιοκτήτες…
Γιατί όσο και να είναι ωραίο πράγμα η ιδιοκτησία…
Αυτή διαρκής αίσθηση ότι κάτι μας ανήκει. Που ο περήφανος νεοέλληνας, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όταν του λέει κάποιος κάτι άλλο από αυτό που πιστεύει, την έχει ελαστικοποιήσει και προσαρμόσει στο ανεπανάληπτο «Ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ…;».
Έτσι, είναι. Η βιβλική μας παιδεία μεταφέρει τα λόγια Του: «Εγώ ειμί, η Άμπελος η αληθινή» και όλοι εμείς είμαστε οι τσιφλικάδες των αμπελιών. Αυτοί που τα ξέρουμε όλα. Που αν μας πει κάποιος ελεγκτής, εκπρόσωπος του νόμου, παρατηρητής κάτι του λέμε «Τσιτ μάγκα κάτσε σούζα». Αν βέβαια έχει τη δυνατότητα επιβολής ποινής εκεί γινόμαστε κότες και απαντάμε τόσο παιδικά τόσο αθώα όπως τις σχολικές πρωταπριλιές που λέγαμε «Μα κύριε, το μολύβι μου έσκισα, γιατί να βγω έξω…;», ενώ είχαμε ρίξει μερικούς μεγατόνους ξυσμένου μολυβιού στην κούπα του καφέ του καθηγητή.
Αυτό μας έφαγε. Η σιγουριά, η ευκολία, ότι όλοι είμαστε κάτω από την αστείρευτη πηγή. Ο πέλεκυς όμως ήρθε. Και ήρθε βαρύς. Και τότε δεν θα είναι παράδοξο οι φιλενάδες να ψάχνουν για deal γάμου και οι λεβέντες για να μπαρκάρουν…
Να είστε όλοι καλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου