Όταν η ελληνορθόδοξη βλακεία ξεπερνά τα σύνορα της χώρας

Γράφει ο αιρετικός Δημοσιοκάφρος

Αποτελεί κοινή παραδοχή το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, από τα γεννοφάσκια του, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ορθόδοξο χριστιανισμό. Για την ακρίβεια, το ελληνορθόδοξο δόγμα, αποτέλεσε για δεκαετίες την επίσημη πολιτική κυβερνήσεων, ενώ πάνω σε αυτό βασίστηκε και η διαπαιδαγώγηση των πολλών γενεών.


Τα αποτελέσματα αυτής της κοινωνικής…νεύρωσης, είναι λίγο – πολύ γνωστά και τα…λουζόμαστε κάθε μέρα. Οι παπάδες απέκτησαν τόση εξουσία, ώστε να απολαμβάνουν ειδικό φορολογικό καθεστώς –για την ακρίβεια να μην πληρώνουν απολύτως τίποτα-, ενώ η εκκλησία της Ελλάδος έγινε μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας, με αξιοσημείωτα έσοδα ακόμη και σε καιρούς κρίσης.

Το χειρότερο όλων βέβαια, είναι η αντίληψη που έχει δημιουργηθεί σε μεγάλη μερίδα του θρησκευτικού κόσμου– με πρώτο και καλύτερο διδάσκων τον…συχωρεμένο Χριστόδουλο- ότι μπορεί να παρεμβαίνει στα κοινά κατά το δοκούν.

Φυσικό ακόλουθο αυτής βαθιά ριζωμένης άποψης είναι να μην μπορεί να διαχωριστεί η εκκλησία από το κράτος, και οι πολιτικοί να πρέπει να λογοδοτούν στους παπάδες προτού κάνουν το οτιδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορούμε να βρούμε μερικά χρόνια πίσω, όταν ο Κώστας Σημίτης προώθησε το γνωστό νόμο περί αναγραφής θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ο χαμός που επακολούθησε ήταν αξιομνημόνευτος…

Το «ποίμνιο» που μαζεύεται κάθε Κυριακή στην εκκλησία, ακούει τον κάθε αρχιμανδρίτη, μητροπολίτη και κάθε λογής –ιτη να επιτίθεται με μένος στους αλλόθρησκους, στους ομοφυλόφιλους, στους προοδευτικούς, ακόμα και στους επιστήμονες.

Τι γίνεται όμως, όταν η Ελληνορθόδοξη μπουρδολογία ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα;

Κάτι τέτοιο συνέβη και με την επιστολή του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, σε έναν από τους πιο καταξιωμένους επιστήμονες της εποχής μας… Τον Steven Hawking. Βέβαια, αυτό το πράγμα, μόνο ως επιστολή δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αφού ο «σεβασμιότατος» Σεραφείμ επιδίδεται σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα με στόχο τον βρετανό επιστήμονα και την παραπληγία του.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως… Πιο ήταν το θανάσιμο αμάρτημα του κυρίου Hawking που έβγαλε από τα…ράσα του τον «σεβασμιότατο»; Μα φυσικά το ότι ο επιστήμονας αναθεώρησε τις παλαιότερες θέσεις του περί θεού και στο τελευταίο του βιβλίο, ούτε λίγο – ούτε πολύ επισημαίνει ότι το Σύμπαν δεν είχε ανάγκη το «χέρι» του Θεού για να δημιουργηθεί και το Μπιγκ Μπανγκ υπήρξε αναπόφευκτο αποτέλεσμα των νόμων της φυσικής.

Και εφόσον ο κ. Hawking παρέκλινε από το δρόμο του θεού, ο φίλος μας ο Σεραφείμ, ανάλαβε να τον…βάλει στον ίσιο δρόμο, - βασιζόμενος στις διδαχές του χριστιανισμού, την αγάπη και τον σεβασμό στο συνάνθρωπο δηλαδή- του έστειλε ένα κατεβατό που μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο ως…εμετός.

Και ο χαρακτηρισμός «εμετός» είναι αρκούντος επιεικής, όταν ο παπά-ρας επιχειρεί να αποδημήσει τη θεωρία του γνωστού αστροφυσικού, με μόνο επιχείρημα την παραπληγία του Hawking!

Αντιγράφω από την επιστολή:
“Ο συγκεκριμένος παραπληγικός Βρετανός επιστήμων είναι απολύτως συμπαθής ιδιαιτέρως διότι ευρίσκεται εις μίαν δραματικήν κατάστασιν υγείας απεικονιζομένην εις δημοσιευθέντα φωτογραφικά στιγμιότυπα, απολύτως καθηλωμένος και επικοινωνών με ηλεκτρονικήν φωνήν, που επιφέρει την κατανόησιν δια την συμπλεγματικότητα και τραγικότητα των απόψεών του που αδίκως βεβαίως ενοχοποιούν ουσία τον Τρισάγιον Θεόν δια την δυσχερεστάτην θέσιν της υγείας του διότι η ασθένεια, η φθορά και ο θάνατος δεν προέρχονται από τον Θεόν αλλά είναι αποτέλεσμα της σχάσεως των ανθρώπων και του κόσμου από Αυτόν.”

Τι μας λέει εδώ ο «σεβασμιότατος»; Ότι οι απόψεις του επιστήμονα δεν στέκουν γιατί πολύ απλά είναι ανάπηρος και το γεγονός αυτό επικαθορίζει και τις…απόψεις του! (Σε αυτό το σημείο ακούμε την ηλεκτρική φωνή του Hawking να λέει: ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ).

Το ρεσιτάλ ανοησίας έχει συνέχεια: “Και όμως την άπειρη αυτή δύναμη, σοφία και πρόνοια αποδίδουν κατά καιρούς οι άφρονες υλιστές και σήμερον ο κ. Χώκινγκ που έχει το ελαφρυντικό της συγχύσεως του νοός του, από την αφόρητο σωματική δυστυχία του, στα άβουλα και άψυχα σωματίδια του ηλεκτρισμού που σχηματίζουν εν τω συνόλω την συμπαντικήν ύλην και που δεν έχουν προς άλληλα μήτε συνοχήν».

Το καλύτερο όμως το κρατήσαμε για το τέλος, όπου παρακολουθούμε τον Σεραφείμ να παραδείδει μαθήματα κοσμολογίας στον διακεκριμένο επιστήμονα: «ουδείς εχέφρων και απροκατάληπτος από το δαιμονικό μίσος κατά του Θεού, μπορεί να απαντήση στο κεφαλαιώδες ερώτημα πόθεν προήλθαν οι φυσικοί λεγόμενοι νόμοι οι έννομες αυτές δυνάμεις εις τας οποίας είναι υποτεταγμένη και δουλεύει η συμπαντική ύλη, αέναα μεν αλλά μετά φανερού πάντοτε σκοπού κινείται, τρέπεται αλλοιώνεται, μετασχηματίζεται και μεταμορφώνεται ώστε δια των απαύστων κινήσεων, τροπών και αλλοιώσεών της να πραγματοποιούνται πάντοτε ωρισμένοι τελολογικοί σκοποί;»

Ο σκοταδισμός σε όλο του το μεγαλείο…