Όλα εκείνα που διώξαμε νωρίς ..

Share
 by xrisa-fi

                                  

Ο Σεπτέμβρης είναι έτοιμος να μας κουνήσει μαντίλι και εσύ ήδη βρίσκεσαι σε κάποιο αμάξι, τρένο, λεωφορείο στους βροχερούς δρόμους της Αθήνας, ακούγοντας ακόμα last summer στο mp3 σου, μη μπορώντας να εξηγήσεις το γεγονός ότι μόλις χθες ήταν που έφτιαχνες βαλίτσες αναχώρησης. Ή μήπως δεν ήταν χθες και ήταν πριν 2 μήνες?

Τελικά πόσα πράγματα ήταν σαν χθες και καμία σχέση δεν έχουν με το σήμερα?

Είναι να απορεί κάνεις πως η ζωή τα φέρνει και κάθε εποχή του χρόνου είναι εκεί να σου θυμίζει τι έχασες και τι κέρδισες όσο κυλούσε ο χρόνος για να τη ξανασυναντήσεις. Είναι και αυτή η διαολεμένη ατάκα που ακούς παντού.. «κάθε πέρσι και καλύτερα» και δε ξέρεις τι να κάνεις με το φέτος για να σπάσεις τη γκαντεμιά.

Στα 22 τα πέρσι μπορεί να μην είναι πολλά σε σχέση με κάποιον που είναι 52, όμως έχουν αρχίσει να δείχνουν το δρόμο για το τι θα ακολουθήσει. Ας ορίσουμε κάπου εδώ το πέρσι σαν τα χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα, για να δούμε τι διώξαμε νωρίς..

«Πέρυσι» λοιπόν ο μπαμπάς ήταν ο ανθρώπινος Άγιος Βασίλης και όχι ο κύριος που γκρινιάζει για την οικονομική κρίση καθώς βλέπει Όλγα Τρέμη ( ο μπαμπάς μου είναι ο Άγιος Βασίλης που απλά βλέπει Όλγα Τρέμη). «Πέρυσι» η μαμά έκανε το σπίτι να μοιάζει με ζαχαρόσπιτο, ενώ φέτος κολλάει δίαιτες στο ψυγείο. Σαν «πέρυσι» νομίζεις ήταν που στα αγόρια άρεσαν τα κοριτσάκια με τα μακριά μαλλιά. Φέτος το μοντέλο εξελίχτηκε και τα μακριά μαλλιά μπορεί και να είναι κοντά αν το στήθος, ο ποπός και τα πόδια ανεμόσκαλα είναι τέλεια. «Πέρυσι» νομίζεις ήταν που η κοπανά απ’ το σχολείο ήταν ιερή και με χαρά λεγόσουν κοπανατζής. Φέτος ξυπνάς στις 12 και από κοπανατζής μετονομάζεσαι σε αργόσχολος.

Τα χρόνια που αφήσαμε πίσω πήραν εκτός απ’ τις αγιασμένες μας συνήθειες και ένα κομμάτι για άλλους μικρό για άλλους μεγάλο απ’ την ειλικρίνεια μας. «Πέρυσι» έλεγες στη κολλητή σου πόσο όμορφη είναι χωρίς να εύχεσαι να γεμίσει σπυριά με το που περάσει την εξώπορτα. Μπορούσες να παίξεις ξύλο με τον κολλητό σου ενώ έπαιζες μπάλα και μέχρι το ημίχρονο όλα να είναι όπως πριν. «Πέρυσι» υποσχόσουν αγάπη για πάντα γιατί δε φανταζόσουν πόσο μακριά είναι.

Αν θυμάμαι καλά.. «πέρυσι» το να είσαι κορίτσι σήμαινε να κοκκινίζεις όταν σε κοιτάει το αγόρι που σ’ αρέσει και να τρέμουν τα γόνατα σου στο παγκάκι πίσω απ’ το σχολείο που δώσατε το πρώτο φιλί. Φέτος το να είσαι κορίτσι σημαίνει ότι πριν βρεθείς στο παγκάκι, πρέπει να βρεθείς πρώτα στη κομμώτρια μετά στη μανικιουρίστα και να ζητήσεις perrier αντί για hot dog. Αχ αυτά τα «περσινά» αγόρια. Πόσο πιο χαριτωμένα ήταν στα χρόνια που πέρασαν?! «Πέρυσι» τα αγόρια αφιέρωναν τα goal στο κορίτσι της κερκίδας δείχνοντας το και κάνοντας το να κοκκινίσει. Φέτος κάνουν «κόζι» (αγόρια του blog καλησπέραααα) και βαθμολογούν τα «φετινά» κορίτσια με τη «φετινή» φανταχτερή προσωπικότητα.

Πέρυσι και φέτος, παρελθόν και παρόν! Μια μάχη που έχει έδρα στο μυαλό μας και αποτέλεσμα στη καθημερινότητα μας. Όλοι κάποια στιγμή παραδεχόμαστε ότι με το πέρασμα του χρόνου σκληρύναμε, γίναμε πιο δυνατοί και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το σωστό ή αυτό που χρειάζεται για να επιβιώσεις. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να αντικαταστήσει τις ώρες εκείνες στις κούνιες, τις αλάνες με τα σκισμένα γόνατα, το πρώτο φιλί, το πρώτο κρυφό ξενύχτι που μέθυσες και ξέρασες και ορκίστηκες πως δε θα το ξανακάνεις. Τι μπορεί να αντικαταστήσει αλήθεια τη σκέψη ότι αυτός ο κόσμος είναι στο χέρι σου να αλλάξει? Τι μπορεί φέτος να σε κάνει να πιστέψεις ότι η ζωή είναι ένα party όσα κεράκια και αν έχει η τούρτα σου?

Προσωπικά, δεν έχω ιδέα. Η μόνη σκέψη που με ανακουφίζει είναι ότι με οδηγό το παρελθόν χτίζεις το μέλλον. Και η ζωή προχωρά και με τη σκέψη ότι δε μας περιμένει μπορούμε να φτάσουμε στα όμορφα 60 μας.. να κοιτάξουμε πίσω όλα τα «πέρυσι» και να αναφωνήσουμε « Γιατί έτσι γουστάραμε»…και να βάλουμε στόχο τα 70!

Με αγάπη xrisa-fi