Ο αναγνώστης G.fn.K. παραθέτει τις απόψεις του για το κράτος του Ισραήλ, με αφορμή την επίθεση στον "στολίσκο της ελευθερίας".
Ισραήλ: Ένα ισχυρό κράτος ή κάτι παραπάνω;
-----------------------------------------------------------
Στις 31 Μαϊου 2010, ολόκληρη η ανθρωπότητα έγινε μάρτυρας μιας ακόμα ωμής και ανελέητης πράξης βίας από τη μεριά του ισραηλινού στρατού. Η πράξη αυτή στοίχισε τη ζωή σε 9 άμαχους εθελοντές του «Στολίσκου της Ελευθερίας» (όπως αυτεχρίεντο) και τη σωματική ακεραιότητα σε άλλους 20 τουλάχιστον ανθρώπους. Η ισραηλινή κυβέρνηση έκανε λόγο για επίθεση εκ μέρους των εθελοντών έναντι των στρατευμάτων και συγκεκριμένα ισχυρίστηκαν προκλητικότατα ότι βρήκαν στην κατοχή ενός Τούρκου εθελοντή-μέλος πληρώματος ένα μαχαίρι, το οποίο αυτός χρησιμοποίησε εναντίον ισραηλινών στρατιωτών.
Παρόλη τη θύελλα αντιδράσεων που ξέσπασε παγκοσμίως και την καταδίκη αυτής της τρομοκρατικής ενέργειας του ισραηλινού στρατού από διάφορες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, ας μου επιτραπεί να κρατώ τις αμφιβολίες μου για το αν και κατά πόσο θα επιβληθούν δριμύτατες κυρώσεις στο κράτος του Ισραήλ εντέλει.
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που ισραηλινή κυβέρνηση καταπατά βάναυσα τα διεθνώς αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανέκαθεν,και δη οι παλαιότεροι εξ ημών καλύτερα, μπορούμε να θυμηθούμε ωμότητες των ισραηλινών σε ποικίλα κράτη και ανθρωπιστικές οργανώσεις. Ο κατάλογος είναι αρκετά μακρύς, ωστόσο, ουδέποτε- και το τονίζω- δεν έχει επιβληθεί κάποια βαριά ποινή στο Ισραήλ απο τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών και κυρίως από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ως πολίτης μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας η οποία καταδικάζει τη βία και την τρομοκρατία,που έγκειται αυτή η αδράνεια – αν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε αδράνεια – από την πλευρά του Ο.Η.Ε. και των κρατών μελών του.
Η απάντηση δε βρίσκεται μακριά, αρκεί να ψάξουμε λίγο στο internet και να διαβάσουμε ακόμα μια δυο εφημερίδες. Παντού θα παρατηρήσουμε κάτι που στην αρχή μας φαίνεται ως «διαβολικές συμπτώσεις»όμως καταλήγουμε ότι αποτελεί τη σκληρή πραγματικότητα, αγγίζοντας τα όρια του σεναρίου επιστημονικής φαντασίας.
Πιο συγκεκριμένα, πίσω από κάθε γεγονός μεγάλο ή μικρό της εκάστοτε επικαιρότητας κρύβεται ένας άντρας ή μια γυναίκα ,εβραίοι στην θρησκευτική πεποίθησή τους. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, δύο τρανταχτά παραδείγματα ειναι δυο πρώην Υπουργοί Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της χώρας που είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι ειναι αυτή που με την εξωτερική της πολιτική στήνει τη διεθνή σκακιέρα: Πρώτο αναφέρω τον κύριο Χένρυ Κίσσιντζερ, διατελέσαντα Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. τα έτη 1973-1977, ο οποίος κατάγεται από γερμανοεβραϊκη οικογένεια. Του συγκεκριμένου κυρίου του έχει αποδoθεί διεθνώς το παρατσούκλι «πολεμοχαρής» και επιπλέον φημολογείται εντόνως ότι είναι ηγετικό στέλεχος της ομάδας Μπίλντεμπεργκ, ενός σύγχρονου θα έλεγε κανείς Κοινού της Σιών, που αποφασίζει για το μέλλον μας. Άλλη μια επιφανής προσωπικότητα η οποία και αυτή κάποτε έδινε τις κατευθυντήριες γραμμές της παγκόσμιας εξωτερικής πολιτικής, έιναι η κυρία Μαντλέν Ολμπράιτ, αυτή η κατά τα άλλα ευγενής φιγούρα που διετέλεσε ΥΠ.ΕΞ. των Η.Π.Α. τα έτη 1997-2001 ( να θυμήσω ότι επί των ημερών της έλαβε χώρα ο φριχτός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία που στέρησε τη ζωή σε εκατοντάδες Γιουγκοσλαβων).
Ας μην αναλωθώ όμως μόνο σε πρώην ΥΠ.ΕΞ. των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Πρόσθετα, οι περισσότεροι διατελέσαντες πρόεδροι της Αμερικής φημολογείται ότι είναι μέλη της μυστικής οργάνωσης των Μασόνων. Αυτή η μυστική οργάνωση των Μασόνων είναι μια οργάνωση τις οποίας οι ρίζες ανάγονται στην εποχή της ανέγερσης του Ναού του Σολωμόντος και λέγεται ότι ξεκίνησε από εβραίους αρχιτέκτονες ( εξού και το άλλο της όνομα Τεκτονισμος). Η ιδεολογία της έιναι ο άκρατος οικονομικός φιλελευθερισμός – το σύγχρονο οικονομικό καθεστώς- και όλα τα μέλη των αδελφότητων που απαρτίζουν τη Μασονία πιστεύουν στο Θεό, το υπέρτατο ,καταυτούς, ον.
Όπως προαναφέρθηκε πολλοί προέδροι της Αμερικής ανά τους αιώνες έχουν υπάρξει μέλη μιας τέτοιας αδελφότητας, ανάμεσα τους ο πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζόρτζ Ουάσινγκτον, αλλά και μέλη βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης και πολλοί άλλοι ηγέτες διαφόρων κρατών. Επιπλέον μασονικά σύμβολα υπάρχουν σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο και κυρίως στις Η.Π.Α. Το πιο ανατριχιαστικό όμως πειστήριο της επιρροής που ασκούν οι Μασόνοι στο παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό στερέωμα είναι το ίδιο το χαρτονομισμα του δολαρίου. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά στο πίσω μέρος του χαρτονομίσματος θα δει πως έιναι χαραγμένη μια πυραμίδα με ένα μάτι στην κορυφή της και με την επιγραφή «Novus ordo seclorum» τουτέστιν « Νέα ταξη των πραγμάτων»- βασική διακήρυξη της ιδεολογίας των Μασόνων. Το δε μάτι θα πρέπει να συνδυαστεί με την άλλη επιγραφή που υπάρχει στο δολάριο- βασική αξία του αμερικανικού συστήματος- «In God we trust», δηλαδή «στο Θεό που πιστεύουμε» και έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μάτι είναι αυτό του Θεού των Μασόνων. Φάινεται σχεδόν απίστευτο, δύσπεπτο και πικρό για όλους μας, όμως όλα καταδεικνύουν πως αυτή είναι η αποτρόπαια αλήθεια.
Τέλος, αξίζει νομίζω να γίνει λόγος και για τα πανίσχυρα lobbies που στην πλειοψηφία τους αποτελούνται από ισραηλινούς στην καταγωγή ή ασπαζόμενους τον ιουδαϊσμό μεγιστάνες-ιδιοκτήτες πολυεθνικών οικονομικών κολοσσών. Σε κάθε απόφαση που αφορά την παγκόσμια οικονομία κρύβονται αυτοί οι ιουδαϊστές μεγιστάνες που μόνο στόχο έχουν την ακόμα μεγαλύτερη επέκταση των πολυεθνικών τους. Αν και δε δυνάμεθα να γνωρίζουμε ακριβή ονόματα και δραστηριότητες – οι λόγοι είναι ευνόητοι- το σίγουρο είναι πως αυτοί οι κύριοι , έχοντας πια περάσει στη σφαίρα του μύθου με τις τόσες αναφορές σε αυτούς, ελέγχουν την πορεία των οικονομιών όλων των κρατών στην υφήλιο και μεριμνούν για την ακεραιότητα του οικονομικού καθεστώτος που τόσο αριστοτεχνικά μας έχουν επιβάλλει.
Κατόπιν όλων αυτών των αναλυτικών σκέψεων , προσωπικά πιστεύω πως το Ισραήλ είναι κάτι παραπάνω από ένα κράτος της Μέσης Ανατολής με ισχυρούς συμμάχους και γερή οικονομία. Πιο πολύ ενσαρκώνει το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό καθεστώς ή καλύτερα επιβάλλει το δικό του οικονομικό και πολιτικό καθεστώς ως καθεστώς ολόκληρης της οικουμένης. Απέναντι, λοιπόν, σε αυτό το καθεστώς θα χρειαστεί κάτι πολυ παραπάνω από απλές καταδίκες και φωνές διαμαρτυρίας. Και οπωσδήποτε οι «μικρές» και ασήμαντες κυβερνήσεις των χωρών του κόσμου που εξυπηρετούν τα συμφέροντά του δε μπορούν να θεωρηθούν λύση διεξόδου. Όταν τα βαζεις με τον διάβολο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, οι προσευχές μόνο δεν κάνουν τίποτα....
G.fn.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου