Σάββατο δώδεκα το βράδυ Κωλονάκι.Μποτιλιάρισμα, κόρνες, παρέες και ζευγαράκια ντυμένα στη τρίχα σ' ένα αμάξι να ψάχνουν απεγνωσμένα μια θέση να το "βολέψουν".Είναι η ώρα που κάποιος που με φωνή μόλις κέρδισα το λόττο θα δείξει μια θέση και ο άλλος το ίδιο εξτασιασμένος θα παρκάρει.Δεν είναι όμως θέση!Και κατεβαίνει και το βλέπει και δε τον νοιάζει και φεύγει.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΘΕΣΗ!!!
Κάνοντας μια βόλτα στην Αθήνα μπορούμε να δούμε αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα σε θέσεις για ανάπηρους καθώς και σε διαβάσεις για την εξυπηρέτηση τους!Δε ξέρω τι μπορεί να σκεφτεί ο καθένας από σας εκείνη την ώρα αλλά εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι οτι αυτός που έχει παρκάρει σε θέση αναπήρων, σίγουρα δεν έχει γνωρίσει και πολύ περισσότερο δεν έχει ζήσει με τέτοιο άτομο στην οικογένεια του!Ο ίδιος αυτός άνθρωπος όμως, στη θέα ενός παιδιού με καροτσάκι, ενός ανθρώπου με μπαστούνι θα ταραχθεί θα δαγκώσει λίγο τα χείλη του και έπειτα θα σκεφθεί "Αχ τον καημενούλη".
Οι άνθρωποι σήμερα σπουδάζουν, ταξιδεύουν, γνωρίζουν διαφορετικές καταστάσεις, χωρίς ακόμα να εχουν κατορθώσει να σκέφτονται σωστά και φυσιολογικά!Τα άτομα με αναπηρία δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού και καμία ανάγκη δεν έχουν απο το αν εμείς τους λυπηθούμε.Ανάγκη τους είναι να τους αντιμετωπίζουμε όπως όλους τους άλλους.Είναι γελοίο να ανοίγουμε τα μάτια σε μια εικόνα που μας φέρνει θλίψη και να τα κλείνουμε όταν πρέπει να σκεφτούμε τι γίνεται πέρα απο αυτή!Είναι γελοίο να μη μπορούμε να καταλάβουμε, οτι ένας άνθρωπος που μπορεί να μη περπατάει μπορεί και ερωτεύεται, φλερτάρει, θυμώνει και ξεσπά!
Κανείς δε θέλει να υστερεί σ αυτό που η φύση όρισε σαν κανονικό. Η ζωή όμως καλώς ή κακώς δεν είναι έτσι.Και λεω και καλώς γιατί κάποιος, κάποτε είχε πεί οτι καλώς υπάρχουν όλα αυτά για να μπορούμε να εκτιμάμε αυτά που έχουμε.Τι μας λές ρε μεγάλε σοβαρά? Επειδή εσύ είσαι ανίκανος να εκτιμίσεις μόνος σου χρειάζεσαι τέτοιες καταστάσεις?Κακώς λοιπόν αλλά υπάρχουν!
Σε μια κοινωνία που έχει επιδείξει την ελάχιστη ευαισθητοποίηση της σε τέτοια θέματα, όλοι εμείς καλούμαστε να κάνουμε ένα μέρος από το έργο της!Σίγουρα δε μπορούμε να φτιάξουμε εγκαταστάσεις και ειδικούς χώρους, αλλά μπορούμε τουλάχιστον το ρημάδι το αυτοκίνητο να το βάλουμε σε πάρκιν!
Το να ντρεπόμαστε να εκφέρουμε την έκφραση άτομο με αναπηρία μπροστά σε κάποιον που δε περπατά είναι ανούσιο!Δεν είναι ντροπή απ τη στιγμή που είναι γεγονός!Ντροπή είναι να φέρεσαι σε ένα άτομο 30 χρονών σα να είναι 10 και να υποτιμάς το μυαλό του!Όσοι έχουν βρεθεί σε κερκίδες σταδίου για να παρακολουθήσουν Παραολυμπιακούς Αγώνες θα δούν, όπως είδα και εγώ, γονείς να λένε στα παιδιά τους.. "Κοίτα το κακόμηρο το κοριτσάκι...χωρίς χέρια και δες πως τα καταφέρνει". Μάγκας είναι κυρία μου το κοριτσάκι,με διπλά κότσια απο σένα που πήγες να το καμαρώσεις γεμάτη οίκτο!
Αυτό κανουμε εμείς οι "κανονικοί",καμαρώνουμε με οίκτο!Αν λοιπόν εμείς το παίζουμε υπερευαίσθητοι και δε τολμάμε να πούμε τη λέξη αναπηρία τότε την ίδια και μεγαλύτερη ντροπή ας νιώθουν και τα άτομα αυτά με τον όρο "κανονικός".Ας απενοχοποιήσουμε πια τις λέξεις και τους όρους και ας δούμε την ουσία!Όλοι με τις ίδιες ανάγκες ζούμε, με τα ίδια όνειρα ταξιδεύουμε.Αν δε γίνει αυτό,η συναισθηματικά και νοητική αναπηρία θα είναι το χειρότερο που θα μπορεί να μας συμβεί!
Με αγάπη Xrisa-fi
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου